Η τρέχουσα σημασία της λέξης συκοφάντης, είναι “αυτός που διαβάλλει κάποιον, που τον κατηγορεί ψευδώς, αποσκοπώντας στη μείωση το
admin
02 Φεβρουαρίου, 2024
ραντεβου στο μεγαλο λιβαδι
Ο οικισμός είναι κτισμένος μέσα στο εύφορο και γαλήνιο τοπίο της κοιλάδας που κατεβαίνει από την περιοχή Μαύρα Βολάδια και βρέχεται από τα ήσυχα νερά του όρμου του Μεγάλου Λιβαδιού. Είναι ο νεότερος του νησιού: κτίστηκε το 1880, όταν η εταιρία «ΣΕΡΙΦΟΣ-ΣΠΗΛΙΑΖΕΖΑ» μετέφερε εδώ. την έδρα της.
Η εμπορική κίνηση που αναπτύχθηκε ήταν μεγαλύτερη από αυτή της Χώρας. Λειτουργούσαν παντοπωλεία, τσαγκάρικα, αρτοποιεία, χημείο και ζούσαν 700 άνθρωποι που ήρθαν και από τα γύρω νησιά –Μυκονιάτες, Παριανοί, Μηλιοί, Σιφνιοί– αλλά και ειδικευμένοι μεταλλωρύχοι από την Ιταλία. Την περίοδο 1900-1914 λειτούργησε εδώ δημοτικό σχολείο, η λεγόμενη «Γρωμάννειος Σχολή».
Την ώρα του ηλιοβασιλέματος αξίζει να περπατήσετε προς την εντυπωσιακή, σκουριασμένη πια, σκάλα φόρτωσης, που στέκει αριστερά στον όρμο του Μεγάλου Λιβαδιού μοιάζοντας μετέωρη. Η πλαγιά από πάνω της είναι βαμμένη στο χρώμα της σκουριάς και οι παλιές στοές χάσκουν στους γύρω λόφους.
Η ΧΩΡΑ
Η Χώρα είναι κτισμένη στην κορυφή ενός απόκρημνου βράχου, με τα κυβόσχημα σπιτάκια της σαν σκαλοπάτια –αφού η ταράτσα του ενός γίνεται βεράντα του άλλου–να κατηφορίζουν τις απότομες πλαγιές του. Αντίθετα με άλλες Χώρες των Κυκλάδων, είναι κτισμένη ώστε να βλέπει την Ανατολή. Μετά το κλείσιμο των μεταλλείων και οι δυο γειτονιές της σχεδόν ερήμωσαν. Χάρη σε Ελληνες και αλλοδαπούς που αγόρασαν και επισκεύασαν πολλά από τα εγκαταλειμμένα σπίτια για παραθεριστικές κατοικίες, ο οικισμός διατηρήθηκε ζωντανός και δεν αλλοιώθηκε ο παραδοσιακός του χαρακτήρας. Σε αντίθεση με τους καλοκαιρινούς μήνες που σφύζει από ζωή, το χειμώνα ο άνεμος σφυρίζει στα άδεια σοκάκια.
Η Ανω Χώρα είναι τυπικό δείγμα αιγαιοπελαγίτικου οχυρωμένου οικισμού που αναπτύχθηκε γύρω από τον αρχικό πυρήνα του στην κορυφή του βράχου. Στην κεντρική πλατεία, την ΠάνωΠιάτσα, δεσπόζει ο Αγιος Αθανάσιος και το νεοκλασικό κτίριο του Δημαρχείου, κτισμένο το 1904 σε σχέδια του πολιτικού μηχανικού Κωνσταντόπουλου.
Το σεριφιΩτικο κρασΙ Εχει το χρΩμα του κονιΑκ και Εντονη γεΥση. Τα αμπΕλια κΑλυπταν τουσ προηγουμενουσ αιωνεσ μεγΑλο μΕρος του νησιοΥ
Η ΣΕριφος συνδΕεται με το μΥθο του ΠερσΕα και της τρομακτικΗς γοργονας ΜΕδουσας, που πΕτρωνε με το βλΕμμα της Οποιον την αντΙκριζε
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ
Οι ράχες της Σεριφιώτικης γης είναι γεμάτες από μονοπάτια, τα οποία παλιά χρησιμοποιούσαν καθημερινά οι κάτοικοι.
Άλλα οδηγούν σε πανέμορφους ορμίσκους και άλλα σε μαγευτικά σημεία – πραγματικά ησυχαστήρια. Αν και υπάρχουν χάρτες που τα αναφέρουν αναλυτικά, οι βροχές του χειμώνα και τα αγριόχορτα που κανείς δεν κόβει τείνουν να σβήσουν τα ίχνη τους.
Δυστυχώς πέρα από την αρχική προσπάθεια που έγινε για τη σήμανσή τους τα μονοπάτια στο νησί δεν έχουν συντηρηθεί τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό πριν ξεκινήσετε το περπάτημα ρωτήστε τους ντόπιους αν είναι προσπελάσιμα